امام صادق علیه السّلام در روایتی می فرمایند: کسی که با اخلاص لا اله الّا الله بگوید وارد بهشت می شود، و نشانه اخلاص او این است که گفتن لا اله الّا الله او را از آنچه خداوند حرام کرده باز می دارد.1
ذکر را معمولا به دوگونه تقسیم می کنند:
1. ذکر لفظی
2. ذکر قلبی
برخی ذکر عملی را نیز اضافه کرده اند. این تقسیم بندی در اصل برگرفته از آیات و روایات است.
مرحوم مجلسی هر سخنی را که جهتی الهی داشته باشد ذکر خدا می داند و پس از تقسیم آن به ذکر لفظی و ذکر قلبی، می فرماید:
ذکر لفظی هر سخنی است که جهتی الهی داشته باشد؛ مثل دعا و قرآن و بحث های فقهی و بیان اخبار و روایات و مانند آنها. وی آن گاه ذکر قلبی را به دو نوع تقسیم می کنند:
الف) تفکر در دلایل احکام الهی و صفات باری تعالی و تذکر نعمت های او و تفکر در فانی بودن دنیا
ب) توجه به عقاب و ثواب های اخروی و خوف از خدا در هنگامی که امر یا نهیی از جانب خدا متوجه شخص است و در نتیجه، عمل بر طبق تکلیف الهی.
در روایات به مرحله ای از ذکر اشاره شده که می توان آن را ذکر عملی نامید و مرحوم مجلسی نیز در نوع دوم ذکر قلبی به آن اشاره دارد. باید افزود که ذکر قلبی هیچ گونه ظهور و بروز خارجی و لفظی ندارد و شخص فقط در دل به خدا توجه دارد؛ اگر در ظاهر نیز به کار دیگری مشغول باشد، اما در اعماق دلش روی به خدا دارد.
منبع:
1. بحار الانوار، ج93، باب 5، روایت 21.
2. یاد او، آیت الله مصباح یزدی، ص 17و18.
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
خيلي چيزها و آدرس
mehdi62.LXB.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.